❖Warning : [NC - R 18]
_______________
บ้าที่สุด..
เพื่อนร่วมทีมคนที่สามของเขาถูกส่งกลับไปยังคฤหาสน์โดยเก้าอี้จรวดนั่นแล้ว ชายหนุ่มในชุดฮู๊ดสีเขียวหม่นพยายามที่จะคลานไปจากตำแหน่งเดิมหลังจากที่ล้มให้ไกลเท่าที่จะทำได้
ไม่หรอก อีกสักพัก เขาก็คงตามกลับไปยังคฤาสน์แล้วล่ะ สถานการ์ณตอนนี้คงเรียกได้ว่า ใกล้ที่จะแห้งตายแล้ว...
“ ฉันมาหาเธอแล้ว ไนบ์ ”
เสียงนั่น... อย่าบอกนะว่า
ไม่ทันจะสิ้นสุดความคิด ร่างของทหารรับจ้างอย่างเขาถูกผูกขึ้นกับลูกโป่ง นับได้ว่ามันเป็นเพียงเวลาเสี้ยววิก่อนที่เขาจะไปจากตรงนี้เลยด้วยซ้ำ...
“ แจ็ค คุณ...” นาอิบเก็บคำไว้เท่านั้น เขาเลือกที่จะไม่ดิ้นหรือขัดขืนแม้แต่น้อย
“ พักนี้ไม่เจอกันเลยนะ ที่รัก ”
ได้ยินคำนั้นจากผู้ล่าที่ได้รับฉายาว่าเดอะริปเปอร์ ตัวเขาเองก็เลือกที่จะหันหน้าหนีไปอีกทางโดยไม่ตอบรับอะไรทั้งนั้น ใบหน้าของเขาตอนนี้มันเริ่มร้อนไปหมด เพราะอะไรกันนะ
“ พาผมไปนั่งเก้าอี้ได้แล้ว หรือไม่ก็ปล่อยผมลงซะแจ็ค เกมส์จะได้จบสักที ” ทหารรับจ้างเอ่ยขึ้น เลือกที่จะเมินคำพูดของอีกคนไป แม้จะรู้สึกแปลกๆมากเท่าไหร่ก็ตาม
“ ทำไมกันล่ะ ไม่อยากเจอหรืออยู่ด้วยกันแล้วงั้นหรอ ? ”
น้ำเสียงนุ่มเล็ดลอดออกมาภายใต้หน้ากากนั่นที่ปิดบังใบหน้าของอีกฝ่ายไว้ เมื่อนาอิบได้ยินแบบนั้น ริมฝีปากก็เม้มแน่นเป็นเส้นตรงราวกับใช้ความคิด
“ เปล่า.. คุณจะได้คะแนนไง รีบทำให้เกมส์ดีกว่า ”
“ เธอโกหก ไนบ์ เธอพยายามหนีฉันตลอด หลังจากคืนนั้น ”
...เขาว่าแล้ว ว่าแจ็คต้องรู้
นาอิบนิ่งเงียบไปสักพักหนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้น ปล่อยไว้แบบนี้มันคงจะน่าอึดอัดต่อไปแน่ เขาไม่ยอมตอบอะไรเดอะริปเปอร์แม้แต่คำเดียว แต่กลับดิ้นขัดขืนจนสามารถหลุดออกจากลูกโป่งที่นำมาผูกไว้ได้
เมื่อเห็นว่าผู้ล่าเกิดอาการสตั๊นไปชั่วขณะหลังจากมีคนดิ้นหลุดได้ เขาก็เลือกที่จะวิ่งหนีไปอีกทาง ตอนนี้คงต้องรีบหาทางลับให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะกระโดดลงไป ไม่ว่าอย่างไร...เขาก็ต้องหนี
ทว่าก็สัมผัสได้ถึงอ้อมแขนของใครบางคนที่โอบมาจากด้านหลัง ลมหายใจของแจ็คกำลังรดอยู่บริเวณต้นคอ ส่งผลให้ทหารรับจ้างอย่างเขาที่กำลังจะหนีอดที่จะขนลุกซู่ไม่ได้
“ อย่าหนีฉันไปแบบนี้เลยนะไนบ์ ทำไมมีอะไรถึงไม่ยอมบอกกันดีๆ หืม...”
น้ำเสียงนั่นทำเอาคนที่พยายามหลบหลีกมาตลอดใจอ่อนยวบ นาอิบลอบถอนหายใจออกมานิดหน่อย ก่อนจะค่อยๆแกะแขนอีกคนออก พลางหันไปหาสุภาพบุรุษชาวอังกฤษตรงหน้า
“ ผมแค่คิดว่า.. เราไม่ควรจะสนิทหรืออะไรกันไปมากกว่านี้ ”
ทำไมกัน... ทำไมเมื่อคิดแบบนั้น เขาถึงสบตาหรือมองหน้าแจ็คตรงๆไม่ได้เลย แม้ว่าจะมีหน้ากากที่ปิดบังทุกอย่างอยู่แล้วก็เถอะ
“ ทั้งๆที่เรามีอะไรกันแล้วน่ะหรอ? ”
“ แจ็ค! ”
นาอิบสวนขึ้นมาทันควัน เขากะจะไม่พูดถึงมันอยู่แล้วเชียว เป็นเรื่องที่น่าอายชะมัดเลยล่ะสำหรับเขาน่ะ...
“ ด.. เดี๋ยว ”
อยู่ ๆ ตัวเองก็โดนอุ้มขึ้นมาในท่าเจ้าสาวเสียอย่างนั้น แจ็คกำลังจะพาเขาเข้าไปในชั้นสองของโรงพยาบาล ไม่ทันได้สงสัยอะไร ตัวเขาก็ถูกวางลงที่เตียงก่อนแล้วล่ะ
“ นี่ แจ็ค อย่าบอกนะว่าคุณ.. .”
“ ไม่หรอก ถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ทำ แค่อยากให้มานั่งพัก ”
ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร แจ็คก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาก่อน มือข้างหนึ่งถอดกรงเล็บที่ดูน่ากลัวนั่นออก จากนั้นจึงปลดหน้ากากที่ปิดบังหน้าไว้ หัวใจของนาอิบเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาอยู่แล้วจากสิ่งที่ได้เห็นตรงหน้านั้น
...โธ่เว้ย !
“ ฉันไม่เข้าใจเลยไนบ์ นายจะพยายามหนีหรือหลบหน้าฉันทำไมกัน ”
นั่นสิ เขาก็ไม่สามารถตอบตัวเองได้เหมือนกันว่าทำไม รู้แค่เพียงหลังจากคืนนั้นก็ไม่อยากที่จะอะไรอีก ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะความเขิน หรือว่าเพราะอะไรกันแน่...
“ หรือฉันรุนแรงกับเธอไปงั้นเหรอ ไนบ์ ”
“ เปล่า ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ผมแค่.. ผมก็ บอกไม่ถู...”
คำพูดถูกกลืนกลับเข้าไปลงคอ เมื่อริมฝีปากได้รูปของแจ็คประกบลงมา มันไม่ใช่จูบที่รุนแรงอะไรนัก เป็นเพียงแค่การใช้ปากแตะปากเบา ๆ ลงมาก็เท่านั้น
“ ไม่ต้องพูดอะไร สีหน้าเธอมันก็บอกชัดหมดแล้วล่ะ ”
หนึ่งในผู้ล่าของเกมส์นี้เอ่ยขึ้นมาเมื่อผละจูบนั่นออก ก่อนจะใช้สองมือประคองใบหน้าของนาอิบขึ้นมาแล้วจูบลงไปอีกครั้ง เพียงแต่ว่าครั้งนี้ต่างจากครั้งที่แล้วโดยสิ้นเชิง ลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไปตักตวงหาความหวานอย่างไม่รู้จักพอ กระทั่งเมื่อเห็นว่านาอิบเองเริ่มหอบหายใจเหนื่อย เขาถึงผละมันออกมาอีกครั้ง
ดวงตาสีทองที่เปล่งประกายจับจ้องไปยังโทแพซสีน้ำทะเลตรงหน้าอย่างไม่วางตา เขาจูบซับหน้าผาก ไล่หอมบนใบหน้านั่นอย่างหลงไหลจนนาอิบเป็นฝ่ายผลักออกห่าง ใจเริ่มเต้นแรงผิดจังหวะขึ้นในทุกๆที
“ ไม่ได้งั้นหรอ ”
บ้าเอ๊ย ... น้ำเสียงจากแจ็คที่เขาได้ยินมันช่างอันตรายเกินไป
“ เอ่อ... ”
“ ก็ได้ แต่ว่าห้ามรุนแรงเกินไปนะ พรุ่งนี้ผมยังมีคิวต้องลงเล่น ”
ใบหน้าที่นาอิบมองว่าช่างหล่อราวกับเทพบุตรยิ้มร้าย หรือความจริงแล้วควรบอกได้ว่ามันเหมือนซาตานมากกว่าล่ะเนี่ย...
“ ถือว่าอนุญาตแล้วนะ ”
สิ้นสุดคำนั้น ร่างของเขาโดนผลักลงไปยังที่เตียงทันที แม้มันจะเก่ามากแล้วแต่ก็ยังคงใช้งานได้ ใบหน้าของแจ็คก้มลงมาซุกซอกคอ พลางสูดดมกลิ่นนั่นสลับกับการจูบแก้มอีกฝ่ายด้วยความรักซ้ำๆ
กว่าจะรู้ตัวอีกทีเสื้อของตัวเองก็ถูกเลิ่กขึ้นไปตอนไหนแล้วก็ไม่รู้ ริมฝีปากของคนที่อยู่บนร่างก็ย้ายไปครอบครองตรงอื่นแทนเสียแล้ว นาอิบกระตุกวูบ เมื่อกางเกงของตัวเองก็ถูกถอดออกไปแล้วเช่นกัน..
“ คิดถึง คิดถึงเธอที่สุดเลย ”
คำนั่นทำให้นาอิบนอนหน้าขึ้นสีไปหมด มือของอีกฝ่ายจับเข้าบริเวณแกนกายของเขาพลางขยับมือขึ้นลงไปมา ปากก็ยังสาละวนอยู่แถวหน้าอกไม่หยุด แน่นอนว่าตอนนี้ตัวเขาก็ไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากการเอามือปิดหน้า..
“ ฮึก.. อ่ะ แจ็ค.. แจ็ค ”
มือของอีกฝ่ายเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนเขาใกล้จะถึงฝั่งฝัน ทว่าก็โดนปล่อยให้หยุดเสียก่อน นาอิบได้แต่จิ๊ปากอยู่ในลำคอทันที...
แจ็คละออกจากเตียง เป็นฝ่ายไปปลดชุดตัวเองออกเอง แน่นอนว่าสิ่งนั้นเมื่อนาอิบได้เห็นก็ถึงกลับต้องเบิกตาโพลง พลางลุกขึ้นแล้วถอยตัวเองไปชิดกันพนักเตียงนั่น
“ อะไรกันไนบ์ ก็เคยโดนไปแล้วไม่ใช่รึไง ”
“ .... ”
ไม่มีคำตอบอะไรจากคนที่นั่งอยู่บนเตียง แจ็คจึงเป็นฝ่ายเดินเข้าไปขึ้นบนเตียงเสียเอง พลางจับน่าอิบให้อยู่ในท่าทีที่สะดวก นิ้วแรกถูกสอดเข้าไปในช่องทางนั่นเพื่อเตรียมพร้อมทันที
“ อ๊ะ... อึก ”
เพราะคราเก่าใกล้เสร็จเต็มทนอยู่แล้ว นาอิบครางออกมาด้วยอารมณ์ที่แทบพุ่งไปสุดขีด เห็นแบบนั้นตัวเองก็เผลอพูดออกมาจนได้
“ ใส่เข้ามาได้แล้วน่า... ”
ไม่รอช้า ใบหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้ากระตุกยิ้มมุมปากอีกครั้งเมื่อได้ยินถ้อยคำนั้น สิ่งที่ใหญ่กว่าขนาดของนิ้วถูกสอดแทรกเข้าไปในตัวของอีกฝ่ายทันที
“ อ่า.. ไนบ์ มันแน่นมาก แน่น”
แจ็คกัดฟันกรอดครางฮือในลำคอ คงเพราะหลังจากวันนั้นที่มีอะไรกันก็นานแล้ว มันถึงตอดรัดแรงเช่นนี้ แทบจะปริแล้วเสร็จสมอารมณ์เลยเสียด้วยซ้ำ
“ อ๊า แจ็ค ฮึก อะ ”
อีกฝ่ายแทบครางออกมาไม่เป็นภาษา ขาของนาอิบถูกแจ็คยกขึ้นพาดไว้บนบ่า ร่างสูงของผู้ล่ากระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่าลงไปในร่างนั้นอย่างไม่หยุด แม้น้ำสีขาวขุ่นของไนบ์จะเป็นฝ่ายออกมาก่อนเพราะแจ็คเป็นคนเล้าโลม แต่เขาก็ยังคงไม่เสร็จอยู่ดี...
“ เสร็จอยู่คนเดียวเลยนะ ”
“ พ - พอแล้ว อ้ะ-- อึก แจ็ค ไม่เอาท่านี้ ! ”
ไม่ทันปฏิเสธก็ถูกช้อนตัวขึ้นมาในท่านั่ง มันช่างลึกแล้วไปโดนจุดที่ทำให้รู้สึกดีที่สุดด้วยซ้ำ แจ็คกระแทกแรงๆซ้ำแล้วซ้ำเล่าบริเวณจุดนั้นไม่หยุดพลางจูบเข้าขมับนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ ไนบ์ ไนบ์ของฉัน อ่า ไนบ์ ”
“ อ๊า ตรงนั้นมัน-- อึก ”
ได้ยินแบบนั้นแจ็คก็ถอนเจ้าแกนกลางออกมาจนเกือบสุดแล้วดันเข้าไปใหม่เต็มแรง นาอิบเบิกตาโพลงทันที หลากหลายความรู้สึกปนกันไปหมด ทั้งจุก ทั้งเจ็บ ทั้งเสียวซ่าน..
“ อ่า... ไนบ์ ”
สิ้นคำนั้น นาอิบสัมผัสได้ถึงน้ำอุ่น ๆ บางอย่างที่ถูกอัดเข้ามา เขาฟุบลงไปบนบ่านั่นของแจ็คด้วยความเหนื่อยอ่อนทันที
“ แฮ่ก บอกว่าอย่ารุนแรงไง ”
นาอิบหอบหายใจด้วยความเหนื่อยทันที บ้าชะมัด ทำอะไรแบบนี้มันเหนื่อยซะยิ่งกว่าวิ่งหนีผู้ล่าอีกด้วยซ้ำ
“ งั้นขอแก้ตัวใหม่ จะอ่อนโยนกว่านี้ ”
“ ไม่เอาแล้ว แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้วนะ ! ”
ทั้งที่นาอิบตวาดออกมาด้วยน้ำเสียงเช่นนั้น กลับกันทำไมในความรู้สึกของแจ็คมันกลับเหมือนลูกแมวน้อยเช่นนี้นะ
“ ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะไนบ์... ”
เขาวางอีกฝ่ายลงบนเตียงนั่นอีกครั้ง ถอนเจ้าแกนกายนั่นออกมา นาอิบวางใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเขาเอามันออกไปแล้ว ทว่าก็ถูกแทนที่เข้ามาใหม่อยู่ดี..
” แจ็ค เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันลงสนามไม่ไห-- อ๊า แจ็ค แจ็ค ! ”
.
E N D.
Ps. เป็นฟิคเรท one short แก้บนของเราเองค่ะ หากพล็อตไม่สมูธ หรือคาร์แรกเตอร์ตัวละครดูไม่เหมาะยังไง ขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับการอ่าน หวังว่าจะสนุกค่ะ แฮร่♡
